[main update:artikel] Turende overpijnzing
[main update:artikel] Turende overpijnzing
Turende overpijnzing
Met de handen in de zakken staat hij, ergens hoog in een flatgebouw van Kyoto, naar de horizon te turen. Hij stelt zich voor hoe zijn nemesis van Sony of Microsoft ook vast wel eens zo zouden staan te twijfelen aan eigen kunnen. Die Amerikaan zal dan wel een boertje laten van de te zware lunch, grapt hij bij zichzelf. Mensen zoals hij met een groot talent ook nog eens een rijke fantasie twijfelen vaak aan zichzelf. Daarom zal hij toch ook aan zichzelf twijfelen, want was het nou wel zo slim waar hij nu weer mee begonnen was. Als hij soms een wat mindere dag had, zag hij zijn bedrijf zelfs de verdoemenis in worden geholpen. Dan zou het niet zijn schuld zijn, maar dat begreep zijn voorganger en mentor vast wel. Een dag later, in een stad die door de Amerikanen in de Tweede Wereldoorlog werd gespaard, omdat het er gewoon te mooi is, staat hij daar weer met zijn handen in zijn zakken. Steeds vaker deed hij dit, zoals een goede regisseur ook zou doen in een film waar de hoofdpersonage zijn heden en verleden overdenkt. Het maakt ook eigenlijk niets meer uit, troost hij zichzelf. Tijden dat de hele ‘family’ achter de spelcomputer zat zouden toch wel niet wederkeren, hoe graag hij ook zou willen en hoe graag hij ook elke keer weer tegen journalisten verkondigd. Die begrijpen er toch ook niks van, denkt hij. Ik zal er inderdaad nooit iets van begrijpen wat jij met een veel te dikke loodgieter, in een rode overall en dom petje hebt bereikt. Dan kun je niets anders dan een geweldenaar zijn. In mijn ogen in ieder geval wel, mocht hem dat enige gemoedsdoening geven.
Met de handen in de zakken staat hij, ergens hoog in een flatgebouw van Kyoto, naar de horizon te turen. Hij stelt zich voor hoe zijn nemesis van Sony of Microsoft ook vast wel eens zo zouden staan te twijfelen aan eigen kunnen. Die Amerikaan zal dan wel een boertje laten van de te zware lunch, grapt hij bij zichzelf. Mensen zoals hij met een groot talent ook nog eens een rijke fantasie twijfelen vaak aan zichzelf. Daarom zal hij toch ook aan zichzelf twijfelen, want was het nou wel zo slim waar hij nu weer mee begonnen was. Als hij soms een wat mindere dag had, zag hij zijn bedrijf zelfs de verdoemenis in worden geholpen. Dan zou het niet zijn schuld zijn, maar dat begreep zijn voorganger en mentor vast wel. Een dag later, in een stad die door de Amerikanen in de Tweede Wereldoorlog werd gespaard, omdat het er gewoon te mooi is, staat hij daar weer met zijn handen in zijn zakken. Steeds vaker deed hij dit, zoals een goede regisseur ook zou doen in een film waar de hoofdpersonage zijn heden en verleden overdenkt. Het maakt ook eigenlijk niets meer uit, troost hij zichzelf. Tijden dat de hele ‘family’ achter de spelcomputer zat zouden toch wel niet wederkeren, hoe graag hij ook zou willen en hoe graag hij ook elke keer weer tegen journalisten verkondigd. Die begrijpen er toch ook niks van, denkt hij. Ik zal er inderdaad nooit iets van begrijpen wat jij met een veel te dikke loodgieter, in een rode overall en dom petje hebt bereikt. Dan kun je niets anders dan een geweldenaar zijn. In mijn ogen in ieder geval wel, mocht hem dat enige gemoedsdoening geven.
Inderdaad geen vervelde soundtrack, kan je altijd aanzetten en voordat je het weet is ie afgelopen (op een positieve manier bedoeld).
Als de main theme begint en hebt meteen dat pianostukje dan doet me dat altijd aan Muse denken om de een of andere reden.
Dreamer kan jij ook niet een stukje schrijven over jouw 'icon'?
Als de main theme begint en hebt meteen dat pianostukje dan doet me dat altijd aan Muse denken om de een of andere reden.
Dreamer kan jij ook niet een stukje schrijven over jouw 'icon'?
Ken wrote:Inderdaad geen vervelde soundtrack, kan je altijd aanzetten en voordat je het weet is ie afgelopen (op een positieve manier bedoeld).
Als de main theme begint en hebt meteen dat pianostukje dan doet me dat altijd aan Muse denken om de een of andere reden.
Dreamer kan jij ook niet een stukje schrijven over jouw 'icon'?
Ik ben niet zo goed in het schrijven van lange verhalen Ken...
Ehm, Miyamoto. Held, legende... mythe. Van hoeveel games is deze man niet de creatieve geest achter het idee? Laat staan van hoeveel games hij de producer is. Vreemd genoeg heeft de charme van een dikke Italiaanse loodgieter en een aap mij nooit aangestaan. Toen Miyamoto aan zijn veelbelovende carrière begon vermaakte ik me meer dan prima met me Megadrive. Toen de N64 uitkwam was ik uiteraard verkocht. Ocarina of Time en Goldeneye als hoogpunten. Tijdens OOT werd ik eigenlijk pas echt Nintendo fan, de pokémon franchise hielp daar een handje aan mee. Tegen het einde van de N64 was er nog absoluut geen einde zicht... Mario Kart deed het namelijk nog prima en was geen reden om te stoppen... En toen werd de 'next gen' aangekondigt. PS2 boeide me niet zoveel toen omdat de PS1 me ook niet boeide (lekker makkelijk denken hihi). Dus wachten op 'de nieuwe van Nintendo'. Maar toen kwam de Xbox met Jet Set Radio dus ging ik die eerst maar checken. Toen uiteindelijk de Gamecube uitkwam en de launch line-up een piece of shit was, heb ik hem maar links laten liggen... Toen kwam ooit ergens een december met Zelda + GC in een bundel. Uiteraard wask OOT niet vergeten en hoewel ik MM shit vond had ik hem toch gehaald. TWW was ook shit als niet shittier.
En dat was eigenlijk de laatste keer dat ik nog met hoop naar Nintendo keek.
Tot recent, min of meer... Tuurlijk kijk ik weer uit naar 'de nieuwe Zelda' en vraag me af of ik dat ooit niet zal doen... Alhoewel ook deze weer merendeels door de andere gast in elkaar wordt gezet. Miyamoto zelf lijkt steeds verder naar de achtergrond te bewegen en gewoon het gezicht van Nintendo te worden. Ik vraag me af hoeveel invloed hij nog precies heeft in zijn eigen games vergeleken met vroeger... Interviews met hem komen vaak over zonder echte emotie van blijdschap, enthausiasme... Een stuk minder iig. Of het ligt aan de taalgrens.
En dat was eigenlijk de laatste keer dat ik nog met hoop naar Nintendo keek.
Tot recent, min of meer... Tuurlijk kijk ik weer uit naar 'de nieuwe Zelda' en vraag me af of ik dat ooit niet zal doen... Alhoewel ook deze weer merendeels door de andere gast in elkaar wordt gezet. Miyamoto zelf lijkt steeds verder naar de achtergrond te bewegen en gewoon het gezicht van Nintendo te worden. Ik vraag me af hoeveel invloed hij nog precies heeft in zijn eigen games vergeleken met vroeger... Interviews met hem komen vaak over zonder echte emotie van blijdschap, enthausiasme... Een stuk minder iig. Of het ligt aan de taalgrens.
Dem. wrote:Interviews met hem komen vaak over zonder echte emotie van blijdschap, enthausiasme...
Ik was het behoorlijk eens met je stukje, totdat ik bij deze zin was gekomen. Mij viel op dat de beste man de gehele tijd dat ik met hem sprak, een brede smile op zijn gezicht had en er alles aan deed om 'zijn' stuff te laten zien. Druk in de weer met een Nintendo DS waar hij dingen op wilde laten zien, met een Game Boy Micro om de nek en een Mario t-shirt liep hij er gewoon bij als een enthousiast kind van 12 in een lichaam van een inmiddels oude man. Als je met Miyamoto hebt gesproken, waan je jezelf weer 10 jaar jonger en ben je weer helemaal into Nintendo, echt waar.
Ken wrote:Dem. wrote:Interviews met hem komen vaak over zonder echte emotie van blijdschap, enthausiasme...
Ik was het behoorlijk eens met je stukje, totdat ik bij deze zin was gekomen. Mij viel op dat de beste man de gehele tijd dat ik met hem sprak, een brede smile op zijn gezicht had en er alles aan deed om 'zijn' stuff te laten zien. Druk in de weer met een Nintendo DS waar hij dingen op wilde laten zien, met een Game Boy Micro om de nek en een Mario t-shirt liep hij er gewoon bij als een enthousiast kind van 12 in een lichaam van een inmiddels oude man. Als je met Miyamoto hebt gesproken, waan je jezelf weer 10 jaar jonger en ben je weer helemaal into Nintendo, echt waar.
Ok dat is mooi dan. Kan maar beter interview vids dl'n dan. Op papier leken ze zo saai

Ken wrote:Nou bedankt he!...saai op papier, leuk om te horen!
Ik zal je stukje trouwens binnenkort samen met de andere reacties in het icoon topic op de main page zetten, zoals beloofd.
Ik heb het niet over jou stukje baka. Niet alles zo persoonlijk opvatten. Het leek mij alleen zo... Die man moet ook moe worden van al die reporters die hem naar de Rev. vragen. Kon me moeilijk indenken dat hij toch elke keer staat te popelen om mee te delen dat hij niks mag zeggen.
