De kleine dingen vallen mij wel op, sinds ik weer hier ben. Je kunt hier geen bruin brood kopen. Wit brood heeft nooit korst. Ze kunnen geen omeletten maken. Ze kunnen geen steaks maken (altijd te droog of slecht vlees) Allemaal dingen die de westerlingen meestal wel goed doen.
Maar daar schrijf ik natuurlijk niet over. De mensen hier gaan veel anders met elkaar om dan in Nederland. Het beste merk je dit wel als je gaat winkelen in Hong Kong. Als je in Nederland een winkel binnenloopt, dan wordt je begroet met "Hallo". En dan ga je rondkijken. In Hong Kong als je binnenloopt, dan wordt je begroet met "welkom in onze winkel. Kijk maar rustig rond". Als je eenmaal iets ziet of ergens op afloopt, dan komt er iemand naar je toe, meestal een leuk uitziend meisje of vrouw en dan vraagt ze wat je nodig hebt.
Nederlanders staan bekend om kijken, kijken en niet kopen. In Hong Kong gaan ze een stapje verder zelfs. Hier kan je echt alles uitproberen. Het maakt niet uit wat het is. Ze pakken zo een nieuwe voor je uit de doos en dan mag je het zoveel aanraken en uitproberen als je wilt. Ze zullen je niet eens boos aankijken of geirriteerd raken als je het niet wilt kopen, wat in Nederland soms wel het geval kan zijn.
Als je voor het eerst in Hong Kong komt en je gaat winkelen, dan zul je de verkopers heel erg opdringerig vinden. Maar ze weten echt wat ze verkopen en ze verlenen bijna altijd goede service.
Nu wil je natuurlijk weten wat de "drive" achter deze mensen zijn. Ze krijgen niet veel betaald. Ze staan meestal zo een 10 tot 12 uur per dag in de winkel. Er is niet veel baangelegenheid in Hong Kong. Er leven zo een 6.8 miljoen chinezen in Hong Kong op een klein lapje land. Alle banen zitten geconcentreerd op zo een klein stuk land. De mensen zijn hier blij met elke baan in principe. Daarbij komt nog dat de meeste banen in de detailhandel werken op basis van commissie. Dus meer verkopen betekent meer geld voor jezelf.
De volgende keer een stukje over games en arcades in Hong Kong
