Snake Rattle 'n Roll - NES
Het wordt eens tijd voor wat reviews, retro reviews. Graag wil ik oude games bespreken van zowel bekende als onbekende. Te beginnen met Snake Rattle 'n Roll, een gouwe ouwe uit 1989 van Rareware die veel mensen van tegenwoordig kennen als Nintendo's ex developer die nu met Microsoft in zee is gegaan.
Vreet je lang!
Snake Rattle 'n Roll is vast bij de meesten hier bekend. Je speelt in een semi 3D wereld waar je een slang bestuurt en deze door de meest belachelijke hindernissen moet loodsen. Van damstenen tot WC brillen en van irritante waterstromingen tot voeten die maar heen en weer springen tot ze je pletten. Je vijanden kan je verslaan door ze te 'tongen' of er op Mario wijze op te springen. Behalve het overleven van deze hindernissen, moet je als slang zijnde je volvreten om je staart te laten groeien. Dit is nodig om op de weegschaal te gaan staan zodat deze de bel laat rinkelen als je zwaar genoeg weegt. Als dit gebeurt, is de uitgang open en is het 'exit' level. 'Als' je deze levend weet te bereiken...
Goede items, slechte items
Om je lang te vreten, moet je de daarvoor bestemde bolletjes eten. Deze bolletjes hebben drie kleuren: blauw, roze en geel. Deze bolletjes bewegen dan ook van langzaam naar snel. Deze eigenschappen gelden dan ook voor de vijanden die deze kleuren hebben. Later in de levels krijgen deze bolletjes ook nog eigenschappen zoals springveertjes, vleugeltjes, en de vormen van een vis. Pas wel op dat deze lekkernij in een bom kan veranderen waardoor je je staart verliest of zelfs je leven.
Andere Items zijn o.a. extra levens (die ook in bommen kunnen veranderen), Y-vormige kaarten die je hapgrage tong langer maken, diamanten die je onkwetsbaar maken, opwindsleutels die je versnellen en richtinsverdraaiers die je controle over je slang de tegenovergestelde richtingen doen laten gaan.
Samen staan we sterk (en zwaar)!
Ook kan je samen met iemand anders spelen, speler 2 is trouwens een blauwe slang (ze heten trouwens Rattle en Roll, zoals de titel). Het maakt niet zoveel uit als je met 1 of 2 spelers speelt. Het enige voordeel is het uitroeien van vijanden en het belangerijkste is nog wel samen op de weegschaal staan. En verder is het meer een puntencompetitie wie het meeste eet, wat mooi wordt weergegeven als je een level behaalt heeft
Leuk en moeilijk als van ouds
SRnR is een prettig ogende game vanwege de sureële werelden die elkaar verbinden met de nodige maffe vijanden zoals een haai die op je afkomt inclusief het Jaws deuntje als hij je nadert. Naarmate je verder komt, wordt het moeilijk. Iets wat logisch is, maar SRnR maakt het wel erg bont. Vond je de eerste 3 levels nog wel gaan, dan begint level 4 met oneerlijkheids symptonen. Hoe verder je komt, hoe meer je uiterste best ook echt moet doen om niet gedood te worden door van vliegende tapijtjes te vallen en door aambeelden te worden verpletterd en je staart kwijt raakt zodat je lekker overnieuw mag beginnen.
Pas helemaal eng begint het te worden vanaf level 9. Alles is van ijs en glad waardoor je zonder pardon de afgrond in valt. De D pad kraakt al als je met veel tegenstribbelen op die vervloekte ijsplaat wilt blijven om niet wéér voor de 5e keer achterelkaar in een afgrond te belanden. Naveel opgevreet en wat vervloekingen haal je level 9 en 10 en ben je in het laatste level, een kaasachtige platform waar op een voet rondspringt met een vlag welke je moet bemachtigen. Klinkt als vanouds, alleen is deze voet véél sterker en moet je onafgebroken hem 'tongen' om te verslaan. En oh ja, dan heb je ook nog bollen die kruislings over het platform rollen voor een instante dood. En toen was het Game Over zonder credits. Mag je lekker overnieuw beginnen, geen passwords, niks. Zoals van ouds.
Het slot
Hierbij wil ik het graag afsluiten, ik zal wel het een en ander vergeten zijn, maar ik vind het wel goed zo. De Graphics zien er voor NES begrippen heel goed uit, lekker kleurrijk en een perspectief dat overzichterlijk en ruimtelijk goed klopt in verhouding. Geluid en muziek klinkt ook niet vreselijk dezer dagen. Muziek van de beginlevels tonen duidelijk Rock'n Roll deuntjes van o.a. Elvis Presley en het geluid zorgt goed voor evenwicht tussen de vijanden en de omgeving. Besturing kan behoorlijk tricky zijn, mede omdat het perspectief gewoon anders is dan je D-pad. Dit is gewoon een kwestie van wenning echter.
Als schoolcijfer en indruk van vroeger en nu, zal ik deze game een 8 geven.
